11. SUTRA

BİR KARINCANIN YÜRÜYÜŞÜNÜ HİSSEDERKEN DUYULARIN KAPILARINI KAPA. O ZAMAN.

Bu çok kolay gibi görünüyor, ama aslında değil. Bir kez daha okuyacağım: " Bir karıncanın yürüyüşünü hissederken duyuların kapılarını kapa. O zaman. "Bu sadece bir örnek. Diğer şeyler içinde geçerli. Duyularının büyük kapısını kilitle, bir karıncanın tırmanışını hissettiğinde, işte o zaman -o zaman- bir şey olacak. Şiva bu konuda ne der? 

Ayağına diken battı. Çok acı veriyor. Ya da bacağında bir karınca yürüyor. Bunu hissedersin ve onu bacağından atmak istersin. İstediğini seç. Bir yaran var ve çok acıyor. Başın ağrıyor ya da herhangi bir yerinde bir ağrı var. Ne olduğu o kadar önemli değil. Tırmanan karınca sadece bir örnek. Ne duyarsan duy, duyularının bütün kapılarını kapat.

Ne yapmalısın? Gözlerini kapat, kör olduğunu ve görmediğini düşün. Kulaklarını tıka ve duyamadığını varsay. Beş duyunu da kapat. Ama onları nasıl kapatabilirsin? Bu oldukça kolay. Bir an için nefes almayı bırak, işte o zaman bütün duyuların kapanacaktır. Nefes almayı bıraktığında ve duyularını kapattığında o tırmanış nerede olacak? Karınca nerede? Aniden dışarıda olacaksın; çok uzaklarda. 

Bu sutra şöyle der: " Duyularının kapılarını kapa." Taş gibi ol, o zaman dünya kapanır. Dünyayı kapattığın zaman doğal olarak kendi bedenini de kapatacaksın; o zaman bedenin senin parçan olmayacak, dünyanın bir parçası olacak. Dünyayı tam olarak kapattığında, bedenini de kapatırsın. O zaman, der Şiva, o zaman o olur.

Bunu bedeninde bir dene. Her sebep doğrudur. Bunun için bir karıncanın üzerine tırmanmasına gerek yok; onun yerine şöyle düşün: Bir karınca geldiğinde meditasyon yapacağım. Böylesi yardımsever karıncaları bulmak zordur. Aynı zamanda her şey doğrudur. Yatağa uzanırsın ve soğuk çarşafı hissedersin; tıpkı bir ölü gibi. Birden çarşaf kaybolmaya başlar, uzağa, daha uzağa, daha da uzağa. Yatağın kaybolur, odan kaybolur, bütün dünya kaybolur. Kapanırsın, ölüsün, bir taşsın, tıpkı parmaklıklı bir Leibniz monadı gibi, penceresiz. Hareket dahi edemezsin.

Ve sonra, artık kendini hareket ettiremediğinde, sırtını kendine yaslayacaksın ve kendine odaklanacaksın. Şimdi merkesinden burayı görebilirsin. Bir kez merkezinden burayı gördüğün zaman, bir daha asla aynı kişi olamazsın.

OSHO